Blog Szczęśliwi.pl

Jak pielęgnować pozytywne emocje w związku?

Jednym z najprostszych sposobów jak pielęgnować miłość w związku, jak przywrócić radość, siły witalne, energię do radosnego życia, jest powrót choć na krótko, do szczęśliwych miejsc i wspomnień  z nimi związanych.

Właśnie nadarza się sprzyjająca okazja – Majówka. Prawie każdy Polak, ma kilka dni na odpoczynek w pracy i w związku z tym nadszedł dobry czas dla tych, którzy przeżywają jakieś kłopoty, kryzysy w życiu, w pracy, w miłości, w małżeństwie i inne.

Jakie to ważne by wolne chwile przeznaczyć na podreperowanie stanu zdrowia pod względem fizycznym i psychicznym, w tym szczególnie na naładowanie pozytywnych uczuć i emocji, we właściwym okresie życia, wiem doskonale po samym sobie.

Prawie zawsze odkładałem odpoczynek i regenerację sił na później, bo praca była dla mnie najważniejsza. Dopiero po wielu latach, kiedy spotkałem dawną platoniczną miłość i postanowiliśmy być razem, zacząłem zwiedzać Świat i Polskę.

Najpierw była podróż poślubna, którą rozpoczęliśmy od Tropical Islands – „ tropikalnej wyspy” koło Berlina, gdzie  w namiocie spędziliśmy kolejną noc poślubną. Przepiękne wrażenia, żywe obrazy natury, choć w środku nieco za gorąco jak na koniec kwietnia. 

Drugim etapem podróży było Zakopane. Tutaj radosne i przyjemne chwile połączyliśmy z naszą polską kulturą. Zwiedziliśmy Muzeum Tatrzańskie Cmentarz Zasłużonych,  na Pęksowym Brzyzku  z Makuszyńskim, Witkiewiczem, Orkanem, Przerwą-Tetmajerem. Oczywiście po trudach oczekiwania byliśmy na Kasprowym Wierchu i Gubałówce Na Krupówkach upatrzyliśmy kawiarnię z najlepszą kawą mrożoną w Zakopanem.  

Później jeździliśmy po kraju i poszukiwaliśmy miejsc, w których podawano nam zawsze (!?) najlepszą kawę mrożoną. Rzeczywiście według nas najlepszą znaleźliśmy w Przemyślu w Cukierni Fiore.

A pro po, podróż poślubną zakończyliśmy poszukiwaniem członków mojego rodu Kulczyckich, słynących ze światowych zbiorów dywanów zgromadzonych na Wawelu i  w Muzeum w Zakopanem. Włodzimierz Kulczycki, koneser dywanów, rektor Uniwersytetu Lwowskiego, wraz z żoną Ludwiką, krewną Marii Curie Skłodowskiej, oraz synem Jerzym zostali pochowani w piramidzie w Międzybrodziu koło Sanoka.

I dalej, wraz z nowym, małżeńskim życiem rozpoczęliśmy nasze, nieco spóźnione, poznawanie Świata. W pierwszej kolejności odwiedziliśmy najpiękniejsze stolice i miasta Europy.

 Z młodzieńczą ciekawością zakochanych podglądaliśmy prostytutki na czerwonych ulicach, przy czerwonych latarniach Amsterdamu, dziś już zakazanych dla turystów. Żonie bardziej otwierały się oczy kiedy w Coster Diamonds  w Amsterdamie oglądała na żywo kunszt szlifierzy diamentów.

Paryż przeżywaliśmy płynąc Sekwaną, spoglądając z Wieży Eiffla, podziwiając skarby Luwru. Kiedy zwiedzaliśmy katedrę Notre Dame, na pamiątkę kupiłem symboliczną monetę, nie przypuszczając nigdy, że tak wielki pomnik- zabytek światowy, ogarnie pożar z powodu zwarcia instalacji elektrycznej lub niedopałku papierosa, a więc tak czy inaczej z ludzkiego niedbalstwa. Żona jak to kobieta, musiała coś kupić z ciuchów na Polach Elizejskich. Na koniec na Montmarcie smakowaliśmy francuską zupę cebulową, która podała nam kelnerka-Polka.

Później był Rzym, no cóż, trudno było oderwać oczu od największych i najstarszych zabytków kultury antycznej. By nie zgubić się, trzymając się za ręce, podziwialiśmy potężne Koloseum, grobowce Panteonu z Rafaelem Santi, czy wysokość Kaplicy Sykstyńskiej. Żonie szczególnie utkwiły w pamięci filmowe Schody Hiszpańskie i Fontanna di Trevi, obok której jedliśmy niezbyt dobrą, chociaż markową włoską pizzę Margerita.

Ale za to w Neapolu, jedliśmy znakomitą pizzę, z zachwytu pobrudziłem nią koszulę. Zresztą jak głosi historia, to właśnie Neapol jest stolicą włoskiej pizzy. Neapol przywitał nas miłosną scenką całujących się namiętnie dwóch młodzieńców na środku  słynnego Placu Królewskiego.

Mówiąc szczerze sam Neapol nie zachwycił nas, choćby ze względu na widoczne w centrum śmieci.

 Natomiast byliśmy zauroczenie Capri. Ta piękna, górzysta wyspa, zadziwia turystów swoimi ogrodami, domkami wiszącymi na skałach, w tym domkiem Brigitte Bardott z filmu „Pogarda”. Mimo, że nadmorskiego piasku i plaży  tam nie uświadczysz, przepięknie lśnią w promieniach słońca turkusowe fale morza w „Lazurowej grocie Azzurra”.  Capri to raj dla oka, duszy i serca, w przeciwieństwie do horrendalnie wysokich cen markowych towarów w luksusowych sklepikach.

W Wenecji jak przystoi parze zakochanych, kołysaliśmy się w gondoli, płynąc kanałem Grande. We Florencji, Padwie i Pizzie podziwialiśmy dzieła kultury starorzymskiej, zaś w Pompejach skutki tragedii wybuchu Wezuwiusza.

Każde piękne chwile, głęboko przeżyte zawsze łączą i bardziej zbliżają ludzi. Szczególnie gdy znajdują się w okresie budowy i rozwoju związku miłosnego czy już małżeńskiego, zarówno wtedy, kiedy przeżywamy je za granicą czy w naszej Ojczyźnie.

Bowiem nasz kraj ma wiele miejsc, których zwiedzanie potęguje uczucia i emocje oraz  wzmacnia rodzące się lub odradzające się ponownie więzi.

Niezwykle sentymentalnie wspominam Kazimierz Dolny, spacery z żona nad Wisłą, wieczory w ogródkach na rynku przy starej studni oraz przejście przez Korzeniowy Wąwóz.

Do dziś pamiętam przeciskanie się pomiędzy skałami w Górach Stołowych z wypoczynkiem w Kudowie Zdroju i wypadami do kopalni złota w Złotym Stoku. Podobnie jak szum wodospadu Kamieńczyka w Sudetach koło Szklarskiej Poręby.

Na słoneczną Majówkę polecam bliską  mi Dolinę Charlotty między Słupskiem a Ustką, z licznymi atrakcjami i świetną kuchnią.

 Pamiętam przyjemny i „ smaczny” weekend w Arkadii i Nieborowie, wieczór z tańcami w Palmiarni w Zielonej Górze i polskie znakomite wino w pobliskiej Winnicy Julia.

Nasze życie toczy się w wielu pięknych, szczęśliwych miejscach, ale także takich, do których nie chcemy i nie powinniśmy wracać. Korzystajmy z tych najszczęśliwszych i najpiękniejszych. Będąc w nich, choćby w weekend lub jak teraz w Majówkę, czerpmy radość, zadowolenie, najlepiej w bliskości z ukochaną osobą, Później, kiedy czasem zabraknie energii życiowej, ogarnie nas smutek czy negatywne myślenie, warto wrócić do tych najszczęśliwszych miejsc i przeżyć.

Bronisław