Co to jest samorealizacja człowieka i na czym ona polega?
Kategoria:O prawdziwym szczęściu , O samorealizacji
Najpierw przytoczę słownikową definicję pojęcia „samorealizacja”: „to realizowanie własnych celów życiowych, zwłaszcza twórczych”. Aby móc bardziej skonkretyzować pojęcie samorealizacji, posłużę się innymi określeniami, takimi jak: samorozwój, samourzeczywistnienie, samospełnienie. Wszystkie te określenia sprowadzają się do dwóch członów o takich poniższych znaczeniach. Pierwszy człon pojęcia jest wspólny dla wszystkich określeń: „samo-” znaczy wykonanie samodzielnie, bez pomocy innych, skierowanie do siebie. Drugi człon tych określeń wskazuje konkretne działania, które dany człowiek ma wykonać samodzielnie, bez pomocy innych osób, dla siebie, jak realizacja, rozwój, urzeczywistnienie i spełnienie. Samorealizacja zatem to wykonywane samodzielnie, przez siebie i dla siebie działań, takich jak:
– rozwój osobisty, przede wszystkim pod kątem zrealizowania swoich najwyższych potrzeb, będących dopełnieniem sześciu innych wartości składających się na prawdziwe szczęście, takich jak: miłość, małżeństwo, posiadanie dziecka, jego wychowanie, rodzina, praca zawodowa,
– urzeczywistnianie swoich marzeń, pragnień, ideałów w ciągu całego życia przez realne ich osiąganie jako najwyższych potrzeb niezbędnych do pełni życia, czyli do prawdziwego szczęścia,
– spełnienie się duchowe, artystyczne, estetyczne w poczuciu piękna, będące zwieńczeniem sześciu głównych wartości koniecznych do osiągnięcia prawdziwego szczęścia.
Jakie konkretne najwyższe potrzeby człowieka mogą być dopełnieniem prawdziwego szczęścia po ich zaspokojeniu w ramach samorealizacji?
Jak wskazałem wyżej, do prawdziwego szczęścia człowieka, według mojej definicji szczęścia, konieczne jest osiągnięcie sześciu uniwersalnych wartości przez: oddanie w miłości, spełnienie w małżeństwie (innym stałym związku), posiadanie dziecka, jego wychowanie, spełnienie w rodzinie oraz satysfakcję z pracy zawodowej. Osiągnięcie tych niezwykle ważnych wartości życiowych powinno dać człowiekowi maksymalne zaspokojenie czterech rodzajów potrzeb życiowych, według hierarchii potrzeb stanowiących piramidę Maslowa, o której pisałem wcześniej w tym rozdziale. Najpierw powinny być zaspokojone potrzeby podstawowe, fizjologiczne, następnie potrzeby bezpieczeństwa, dalej potrzeby miłości i przynależności, a także uznania i szacunku. Może się jednak okazać, i tak jest często w życiu, że nawet optymalne osiągnięcie tych wartości i zaspokojenie czterech kategorii potrzeb ludzkich nie daje tak wielkiego zadowolenia z życia, jakiego człowiek oczekiwał zgodnie ze swoimi marzeniami i ideałami życiowymi. Nie zostały bowiem jeszcze zaspokojone jego najgorętsze, najskrytsze marzenia, pragnienia, aspiracje, ambicje, intelektualne, duchowe i różne inne, w których mógłby się w pełni zrealizować, aby osiągnąć pełnię szczęścia, na przykład takie jak: satysfakcja życiowa z bycia dobrym człowiekiem, z bezinteresownego czynienia dobra, z twórczego życia, pozostawienia po sobie dobrej pamięci, własnych dzieł twórczych, doświadczenie poczucia piękna, obcowania z nim, ze sztuką. Słowem człowiek taki nie sięgnął po najwyższe zadowolenie i nie doznał takiego, o jakim marzył, pragnął, do którego do tej pory dążył świadomie i otwarcie lub skrycie.
To są najwyższe potrzeby, których osiągnięcie będzie dotarciem do pełni życia i ostatecznym dopełnieniem szczęścia człowieka, o którym mówię w swojej definicji prawdziwego szczęścia. To właśnie wówczas, gdy człowiek, dokonując rachunku swojego życia i sumienia, wglądu w głębię własnej duszy i serca, będzie mógł sam sobie powiedzieć: dokonałem wszystkiego, o czym marzyłem, czego pragnąłem, spełniłem swoją misję życiową tak dobrze, jak tylko mogłem. Na tym polega samorealizacja człowieka, czyli samospełnienie i samourzeczywistnienie. Mimo dość precyzyjnej odpowiedzi poczuwam się do obowiązku przykładowego wskazania, które z tych ogólnie sformułowanych potrzeb najwyższych mogą najlepiej służyć człowiekowi do osiągnięcia prawdziwego szczęścia. Jak wynika z treści mojej definicji prawdziwego szczęścia, w ostatniej wartości składającej się na szczęście, jaką jest samorealizacja człowieka, zawarłem dwie wartości składowe, twórcze życie i bezinteresowne czynienie dobra. Moim zdaniem te dwie uniwersalne wartości, spośród wielu innych składających się na samorealizację człowieka, mogą być dopełnieniem prawdziwego szczęścia dla większości ludzi na świecie.