Czego Ci brakuje do prawdziwego szczęścia?
Kategoria:O prawdziwym szczęściu , O sensie i celu życia
Czego Ci brakuje do prawdziwego szczęścia?
Prawdziwe szczęście to ideał całego szczęśliwego życia, czyli:
„ Wielkie zadowolenie z osiągnięcia najważniejszych wartości wybranych za cele i sens życia, polegające na;
1.Oddaniu w miłości wzajemnej, czyli kochaniu i bycia kochanym;
2.Spełnieniu w związku małżeńskim lub partnerskim;
3.Świadomym rodzicielstwie – posiadaniu dziecka;
4.Spełnieniu w szczęśliwej rodzinie;
5.Dobrym wychowaniu i odpowiednim wykształceniu dziecka;
6.Satysfakcji z pracy zawodowej;
7.Samorealizacji poprzez twórcze życie i bezinteresowne czynienie dobra „.
( Według mojej definicji – patrz książka: „ Jak żyć aby osiągnąć prawdziwe szczęście. Proste i praktyczne odpowiedzi na pytania wzięte z życia”)
Jest oczywiste, że tak rozumiane szczęście człowiek może osiągnąć dopiero wówczas, kiedy przeżyje wszystkie etapy życia, w których rozwojowo i wiekowo jest do tego zdolny. Oznacza to, że takie prawdziwe-idealne szczęście można osiągnąć pod koniec pełni swojego życia.
Jednakże każdy z nas swoje szczęście może już doznawać, doświadczać, osiągać, na poszczególnym etapie życia, w zakresie poszczególnych wartości składających się na to prawdziwe szczęście. Na przykład poprzez posiadanie, wychowanie i wykształcenie dziecka, czy satysfakcji z pracy zawodowej po przejściu na emeryturę…, ale nie prawdziwą i dozgonną miłość , o takiej możemy mówić, w jesieni życia.”
W ten sposób każdy z czytelników bloga „ Szczęśliwi, pechowcy, malkontenci”, niezależnie od wieku i etapu życia, może sprawdzić się, w zaproponowanym przeze mnie teście – sprawdzianie i poznać na jakim etapie swojej drogi do szczęścia „już jest”, oraz czego mu „ jeszcze brakuje” do prawdziwego szczęścia, w poszczególnych wartościach je tworzących.
• • •
Zaczynamy nasz sprawdzian od najważniejszej wartości koniecznej do osiągnięcia prawdziwego szczęścia, od
MIŁOŚCI.
Najkrócej mówiąc jest to:
„ODDANIE W MIŁOŚCI WZAJEMNEJ, czyli KOCHANIE I BYCIE KOCHANYM”
Na wstępie proszę zapamiętać najbardziej charakterystyczne cechy, warunki, oznaki, przesłanki, konieczne do uznania, że faktycznie istnieje miłość dwojga ludzi.
Są to:
1 – BLISKOŚĆ;
2 – DOPASOWANIE;
3 – ZAUFANIE;
4 – SATYSFAKCJONUJĄCE WSPÓŁŻYCIE SEKSUALNE;
5 – WIERNOŚC;
6 – KOMUNIKATYWNOŚĆ, czyli UMIEJĘTNOŚĆ POROZUMIEWANIA SIĘ;
7 – OPTYMIZM, czyli POZYTYWNE MYŚLENIE I NASTAWIENIE DO ŻYCIA.
No a teraz najważniejsze dla Ciebie! Rzetelnie i samokrytycznie, po zastanowieniu, oceń sama/sam/:
Po pierwsze,
czy jest w Twoim życiu osoba którą ”tak naprawdę kochasz” , lub myślisz, bądź uważasz, że kochasz?
I po drugie,
jeżeli jest, to teraz w świetle wyżej przedstawionych 7 cech -przesłanek, oceń po kolei, jak się one kształtują w Twoim związku miłosnym, w następujący sposób:
A – Ta przesłanka istnieje w pełni w naszym związku miłosnym;
B – Ta przesłanka jest dla mnie nie pewna, wątpliwa, nie umiem ocenić, nie wiem;
C – Tej przesłanki na pewno nie ma lub prawdopodobnie nie ma w naszym związku miłosnym.
A teraz dokonaj podsumowania swojej oceny jak wygląda miłość z tym partnerem/partnerką w Twoim związku miłosnym dziś i może wyglądać w ewentualnej przyszłości.
Przy czym pamiętaj, że to najważniejsza cecha prawdziwego szczęścia, od której zależą pozostałe wartości składowe szczęścia, w tym małżeństwo – stały związek partnerski, szczęście rodzinne i osobiste dzieci.
Policz, ile z 7 oznak waszej miłości, to Twoje pozytywne oceny, ile niepewnych, a ile negatywnych.
To ty sama/sam/, na tej ( i nie tylko tej) podstawie, możesz dokonać właściwej oceny i podjąć decyzję co dalej z Waszym związkiem miłosnym?
– Czy cieszyć się, bo wszystkie (7) przesłanki są pozytywne i na tej podstawie śmiało możesz budować dalej szczęście z ukochaną osobą?!
– A jeżeli część oznak jest niepewnych, niewiadomych lub wątpliwych, czy warto dalej sprawdzać się w tym związku miłosnym ?
– A może, niestety, trzeba, kulturalnie i asertywnie, zakończyć ten „rzekomy” związek miłosny?
Pytanie i rozwiązanie drugie, a szczególnie trzecie (j. w.) należy rozważać w powiązaniu z sytuacją partnerów co do istniejącego „już” związku małżeńskiego- partnerskiego, oraz z posiadaniem dziecka, dzieci, rodziny.
Drugą wartością składającą się na prawdziwe szczęście jest
związek małżeński lub stały partnerski,
np. konkubinat.
Osiągnięcie tej wartości charakteryzuje przede wszystkich obustronne:
„ SPEŁNIENIE W ZWIĄZKU MAŁŻEŃSKIM lub PARTNERSKIM „
Zanim przejdziemy do samooceny czy moje małżeństwo /związek/ jest szczęśliwe?, poznajmy podstawowe kryteria jakie są niezbędne do szczęścia w związku małżeńskim lub partnerskim?
Jako, że mówimy o trwałym związku dwoje osób i to bez względu na więź formalno- prawną, to taki szczęśliwy związek muszą łączyć ważne więzi życiowe, fundamenty szczęścia rodzinnego, które w naszym teście są najważniejszymi kryteriami ocennymi .
Oto te więzi:
1. Więź uczuciowo-emocjonalna, w tym miłość i współżycie seksualne;
2. Więź intelektualna, zwana „zbieżnym poziomem mądrości”;
3. Wspólnota celów, w tym celu głównego- posiadania dziecka (dzieci) i jego (ich) wychowania i wykształcenia;
4. Więź światopoglądowa, religijna (wiara);
5. Wspólne zamieszkanie;
6. Wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego;
7. Wzajemna pomoc i wsparcie.
Być może, niektóre więzi, przed ich samooceną przez każdego z czytelników, wymagałyby bliższego wyjaśnienia celem tożsamego rozumienia, jednakże w tym artykule jest to praktycznie nie możliwe. Stąd, w tym zakresie, zainteresowanych odsyłam do książki.
Przejdźmy zatem do sprawdzianu i samooceny:
Czy mój związek (małżeński-partnerski) jest szczęśliwy, a jeżeli jeszcze nie w pełni, to jak może wyglądać dalej w nim nasze wspólne i osobiste życie i szczęście? No i od czego ono może zależeć?
Podobnie jak przy sprawdzeniu i samoocenie miłości, jako pierwszej wartości do szczęścia, posłużymy się takimi samymi kryteriami oceny szczęścia w związku, aby móc uzyskać odpowiedź na generalne pytanie:
Czy jestem spełniona/ny/ w związku małżeńskim – stałym partnerskim?
I tak sprawdź i oceń w następujący sposób, po kolei, poszczególne więzi:
A – Ta więź jest w pełni spełniona w naszym związku;
B – Ta więź jest dla mnie nie pewna, wątpliwa, nie umiem ocenić, nie wiem;
C – Tej więzi nie ma lub prawdopodobnie, wg mnie, nie ma w naszym związku małżeńskim- partnerskim.
Przy tej wartości życiowej, jaką jest związek małżeński-stały partnerski, po dokonaniu jej sprawdzenia i samooceny, należy bardzo rozważnie zastanowić się nad każdą decyzją:
Co dalej zrobić, kiedy masz przeważającą ocenę „ B” , a już szczególnie oceny „ C” , która występuje w większości z 7 więzi koniecznych do dobrego, szczęśliwego życia w związku małżeńskim -partnerskim?
• • •
Przechodzimy teraz do sprawdzianu i samooceny trzeciej wartości życiowej niezbędnej do osiągnięcia swojego prawdziwego szczęścia:
„ Świadome rodzicielstwo – posiadanie dziecka ( dzieci ) „
Jak wiemy rodzicielstwo to bycie rodzicem – ojcem lub matką. Natomiast:
„Świadome rodzicielstwo to bycie dobrym ojcem lub dobrą matką”.
W najwłaściwszym ( wg mnie) rozumieniu, świadome rodzicielstwo, a następnie bycie dobrym ojcem i dobrą matką oznacza:
1. Swobodne, świadome, przemyślane (na podstawie zdobytej wiedzy) i zaplanowane spłodzenie (posiadanie) dziecka;
2. Zapewnienie opieki matce i dziecku w okresie ciąży, macierzyństwa;
3. Zapewnienie opieki i bezpieczeństwa oraz dbałość nad dzieckiem przez cały okres jego rozwoju psychofizycznego;
4. Dobre wychowanie i odpowiednie wykształcenie, w ramach świadomego rodzicielstwa i obowiązku prawnego wynikającego z władzy rodzicielskiej do pełnoletności dziecka;
Tak więc zdrowie, rozwój, wychowanie i nauka to nie tylko szczęśliwe życie dziecka, ale szczęście wspólne rodziców i osobiste szczęście każdego z nich.
I na tym właśnie polega osiągnięcie tej niezbędnej wartości do szczęścia każdego człowieka, jaką jest „Świadome rodzicielstwo – posiadanie dziecka (dzieci).
Jednakże z różnych przyczyn, zależnych i nie zależnych od woli człowieka, nie każdy z nas może dostąpić szczęścia posiadania własnego dziecka.
Są też pośród nas i tacy, którzy świadomie nie czują potrzeby posiadania dziecka i wolą, bo tak uważają, że swoje życie będą budować na innych wartościach, jak na przykład praca zawodowa, samorealizacja, czy życie w związku miłosnym bez dziecka – dzieci.
W tym miejscu specjalnie dla tych ludzi – czytelników bloga szczęśliwi.pl muszę „wygłosić” ważną konstatację:
„ Pełnia szczęścia, czyli prawdziwe szczęście, to pełnia życia składająca się ze wszystkich najważniejszych wartości do życia człowieka”.
Bezsprzecznie jedną z tych najważniejszych wartości jest posiadanie dziecka (dzieci). Prokreacja to naturalne, biologiczne i religijne prawo i „misja„ człowieka na Ziemi (sic!)
Świadoma rezygnacja z tak ważnej dla człowieka wartości jest moim zdaniem równoznaczna z rezygnacją z pełni szczęścia.
Rachunek jest prosty!
Jeżeli człowiek „rezygnuje” z posiadania dziecka, jako jednej wartości składowej do prawdziwego szczęścia, to tym samym traci jeszcze dwie najważniejsze wartości życiowe z siedmiu wartości koniecznych do pełni szczęścia. A mianowicie traci możliwość osiągnięcia szczęścia rodzinnego i kolejnej wartości jaką jest radość i szczęście z wychowania i wykształcenia dziecka!
Do osiągnięcia swojego szczęścia takiemu człowiekowi pozostają tym samym tylko cztery z siedmiu podstawowych wartości to jest: oddanie w miłości, związek małżeński lub partnerski bez potomstwa, satysfakcja z pracy zawodowej i samorealizacja, przez twórcze życie ale bez rodziny i bezinteresowne czynienie dobra dla innych ludzi.
Taka jest niestety brutalna prawda!
Oczywiście wszyscy Ci, którzy świadomie rezygnują z posiadania dziecka, mogą budować swoje szczęście jako ich pełnię życia dokonując wyboru innych wartości życiowych, jak choćby przyjaźń, czy „carpe diem” – korzystając z życia każdego dnia.
W świetle powyższych uwag, nasz sprawdzian i samocena wartości „świadome rodzicielstwo i posiadanie dziecka”, siłą rzeczy nie obejmie tych, którzy swoje szczęście chcą osiągnąć bez posiadania dziecka.
No i w konsekwencji dalszej, nie obejmie ich także przy kolejnych dwóch wartościach niezbędnych do pełni szczęścia to jest „ spełnieniu w rodzinie”, oraz „ w wychowaniu i wykształceniu dziecka”….
A teraz czas na sprawdzenie i samoocenę tej wartości:
„Świadome rodzicielstwo – posiadanie dziecka ( dzieci) „ .
Dokonamy to w ten sposób, że:
Najpierw odpowiedzmy sobie na pierwsze kryterium, to jest:
„Swobodne, świadome, przemyślane na podstawie zdobytej wiedzy, i zaplanowane spłodzenie (posiadanie) dziecka”,
ale wyłącznie retorycznie, co najwyżej dla podbudowy ewentualnych, przyszłych działań na rzecz szczęścia dziecka i własnego:
Jak to było z naszym, jako rodziców, świadomym rodzicielstwem i poczęciem dziecka?
Następnie, Ci z nas, którzy mają dorosłe dzieci i przeżyli okres ich rozwoju, wychowania i nauczania mogą dokonać samooceny:
W jakim stopniu osiągnęli swoje szczęście z posiadania dziecka – dzieci?
A zatem niech każdy z Was dokona samooceny odpowiadając na 2, 3 i 4 pytanie stanowiące kryteria szczęścia, w podobny sposób jak przy dwóch pierwszych wartościach ( miłość i małżeństwo-związek partnerski), koniecznych do pełni szczęścia:
I tak:
A . Czy jako rodzic jesteś szczęśliwa/y/ bo:
– zapewniłaś/łeś/ należytą opieki dziecku w okresie ciąży, macierzyństwa;
– zapewniłaś/łeś/ opiekę i bezpieczeństwo dziecka oraz należytą dbałość przez cały okres jego rozwoju psychofizycznego;
– dobrze wychowałaś/łeś/ i odpowiednio wykształciłaś/łeś/ dziecko-dzieci, w ramach świadomego rodzicielstwa i obowiązku prawnego wynikającego z władzy rodzicielskiej do pełnoletności dziecka.
•
B. Nie jestem pewna/ny/, mam wątpliwości, nie umiem ocenić, nie wiem czy:
– zapewniłam/łem/ należytą opieki dziecku w okresie ciąży, macierzyństwa;
– zapewniłam/łem/ opiekę i bezpieczeństwo dziecka oraz należytą dbałość przez cały okres jego rozwoju psychofizycznego;
– dobrze wychowałam/łem/ i odpowiednio wykształciłam/łem/ dziecko-dzieci, w ramach świadomego rodzicielstwa i obowiązku prawnego wynikającego z władzy rodzicielskiej do pełnoletności dziecka;
•
C. Myślę i chyba dzisiaj już wiem, że nie osiągnęłam / nie mam/ szczęścia z faktu posiadania dziecka -dzieci bo:
– nie zapewniłam/łem/ należytej opieki dziecku w okresie ciąży, macierzyństwa;
– nie zapewniłam/łem/ należytej opieki i bezpieczeństwo dziecku oraz należytej dbałości w okresie jego rozwoju psychofizycznego;
– niezbyt dobrze a może nawet źle wychowałam/łem/ i odpowiednio wykształciłam/łem/ dziecko-dzieci, w ramach świadomego rodzicielstwa i obowiązku prawnego wynikającego z władzy rodzicielskiej do pełnoletności dziecka;
•
Niech każdy z Was po dokonaniu rzetelnej i samokrytycznej oceny tej wartości – posiadanie dziecka, spróbuje w racjonalny sposób posumować:
– Co spowodowało, że tak potoczyło się moje życie i życie dziecka ?
– Czy mogę jeszcze na tym etapie mojego życia i dziecka (dzieci) zrobić coś dobrego do szczęścia jego (ich) no i swojego?
•
Odrębną częścią społeczeństwa są Ci z nas, którzy dopiero stoją przed decyzją posiadania dziecka jako wartości niezbędnej do pełni szczęścia. I dla nich szczególnie polecam uwagi zawarte wyżej, co do ewentualnej rezygnacji z macierzyństwa i ze szczęścia posiadania dziecka.
Niezależnie od tego, zachęcam Was przede wszystkim do zdobywania uprzedniej fachowej (naukowej) wiedzy, dobrego doświadczenia od innych autorytetów, nim „przypadek”, bezmyślność, chwila słabości, używki, w tym alkohol, zastąpi albo przejmie świadome macierzyństwo i rodzicielstwo.
• • •
Przechodzimy teraz do sprawdzianu i samooceny kolejnej, czwartej wartości niezbędnej do pełni szczęścia.
„ RODZINA „.
„ SPEŁNIENIE W SZCZĘŚLIWEJ RODZINIE ”
Pełnię szczęścia w rodzinie, można osiągnąć po zrealizowaniu sześciu najważniejszych kryteriów szczęścia rodzinnego, takich jak:
1) – utrzymanie rodziny w pełnym składzie przez czas jej naturalnego trwania ( rodzina pełna = rodzice i dziecko – dzieci);
2) – istnienie wzajemnej miłości między wszystkimi członkami rodziny;
3) – spełnienie małżonków-rodziców w małżeństwie;
4) – prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego;
5) – zapewnienie opieki i bezpieczeństwa wszystkim członkom rodziny;
6) – dobre wychowanie i odpowiednie wykształcenie dziecka (dzieci).
( O szczegółach skąd takie kryteria szczęścia rodzinnego czytaj książka.)
Jak przy poprzednich wartościach składających się na prawdziwe szczęście, ( patrz wyżej) tak i przy tej, stanowiącej szczęście rodzinne, każdy może uważać, że do jego wizji szczęśliwej rodziny, lepsze są lub będą inne przesłanki (kryteria, warunki, potrzeby).
Ja spośród wielu z nich, wybrałem właśnie takie i wiem, na podstawie doświadczenia w sprawach rozwodowych, że ich brak lub rozkład stanowił przyczyny rozpadu związków i ich rodzin. Tak więc ich istnienie w rodzinie i spełnienie może dać rzeczywiste szczęście rodzinne.
Jeśli nawet uważasz inaczej, to sprawdź te przesłanki na własnym życiu, a zobaczysz jak wygląda lub może wyglądać szczęście w Twojej rodzinie, wszystkich jej członków.
Zróbmy to tak:
Przeanalizuj, przemyśl, po kolei wszystkie 6 kryteriów szczęścia rodzinnego i odpowiedz sobie szczerze:
A – Jestem pewna/ny/, że w mojej rodzinie spełnione są wszystkie ( 6 ) warunki dla istnienia szczęścia rodzinnego;
B – Nie wiem na pewno, mam wątpliwości, czy wszystkie lub niektóre, w tym zawarte w punkcie……….. (wymień), rzeczywiście istnieją w mojej rodzinie;
C – Niestety, w mojej rodzinie, nie były / nie są/ spełnione przesłanki szczęśliwej rodziny, zawarte w punkcie…………….( wymień które punkty);
W tym miejscu muszę przyznać, że wybrane wyżej kryteria szczęścia rodzinnego są niezwykle surowe , a wręcz drakońskie!
Szczególnie w punktach 1.- rodzina niepełna; 2. Istnienie wzajemnej miłości i to między wszystkimi członkami rodziny; oraz 3. – spełnienie małżonków w związku i to obojga.
Ale są one takie ostre do oceny szczęścia, wówczas kiedy, już w rodzinie występują i są nie do naprawienia. I to zależy od wielu innych czynników, w większym stopniu zależnych i tkwiących w nas samych, niż od czynników zewnętrznych.
Najtrudniej jednak naprawić kryterium rodziny niepełnej, choć w niektórych wypadkach życiowych jest to możliwe, lecz niestety nie idealne.
Stąd moi drodzy, z doświadczenia zawodowego głoszę, przestrzegam i ostrzegam przed pochopnymi decyzjami dotyczącymi rozwodów i rozstań w stałych związkach.
Na tym zawsze najbardziej cierpią małoletnie dzieci, szczególnie na etapie wychowania i nauki.
„ Lepiej dłużej, głębiej, i rozważniej zastanawić się przed zawarciem małżeństwa ( wejścia w związek rodzinny), niż później rozstawać się nie tylko w swoim nieszczęściu, ale przede wszystkim w nieszczęściu dla dziecka /dzieci/ !!!
• • •
Czas na sprawdzian i ocenę kolejnej – piątej wartości życiowej koniecznej do osiągnięcia swojego prawdziwego szczęścia, na tym etapie życia, na którym jesteś:
„ WYCHOWANIE I WYKSZTAŁCENIE DZIECKA / DZIECI/ ”
Szczęście rodzica, dobrej matki i dobrego ojca, z posiadania dziecka, wychowania i nauczania, w okresie wykonywania władzy rodzicielskiej do jego pełnoletności, to:
„ DOBRE WYCHOWANIE I ODPOWIEDNIE WYKSZTAŁCENIE DZIECKA -/ DZIECI/”
Wychowanie dziecka powinno być DOBRE, a wykształcenie ODPOWIEDNIE.
Przełóżmy te ogólne stwierdzenia na konkrety:
Co to znaczy dobrze wychować dziecko?
„ Dobre wychowanie dziecka to wszystkie niezbędne działania podejmowane przez rodziców i nauczycieli-wychowawców w okresie od urodzenia dziecka do jego pełnoletności, mające na celu jego szczęście jako dziecka i szczęśliwą przyszłość jako dorosłego człowieka”
Ta prosta prawda życiowa jest taka, że cały proces wychowawczy dziecka to przede wszystkim wychowanie do szczęścia. Szczęście dziecka – taki powinien być nadrzędny cel wszelkich poczynań rodziców, a także wszystkich wychowawców.
Wszystkie trzy teoretyczne cele wychowania, czyli:
– ukształtowanie dziecka na dorosłego człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym,
– przygotowanie do życia w społeczeństwie oraz
– danie wykształcenia w określonym kierunku,
są w istocie środkami do celu głównego całego procesu wychowania jakim jest szczęście dziecka, a potem dorosłego człowieka.
Cóż bowiem będzie miał z tego człowiek w sile wieku, który w okresie wychowania został ukształtowany pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym, przygotowany do życia w społeczeństwie i otrzymał wykształcenie, jeżeli nie osiągnie w swoim życiu prawdziwego szczęścia?
Co to znaczy odpowiednio wykształcić dziecko?
„ Odpowiednie wykształcenie dziecka to przede wszystkim doprowadzenie do zdobycia przez dziecko takich kwalifikacji zawodowych i wiedzy ogólnej, które są adekwatne do możliwości psychofizycznych, stanowią jego wybór i odpowiadają aktualnym i przyszłym potrzebom społeczno- gospodarczym”
To jest zadanie najpierw rodziców, a później nauczycieli, ale również przy udziale rodziców, polegającym na nadzorze i aktywnej kontroli postępów nauczania w danej szkole.
Duży wpływ mają rodzice na wybór dalszego poziomu kształcenia dziecka, po ukończeniu szkoły podstawowej, pod kątem przyszłego zawodu. W szczególności to od ich pomocy, w decydującej mierze, zależy pierwszy zawodowy wybór dziecka. Na tym etapie wychowywania do pracy i kształcenia zawodowego rodzice mają pełne prawo i obowiązek korygowania zarówno trafności wyboru zawodu, jak i zdobywanych kwalifikacji zawodowych, ponieważ dziecko i dalej jeszcze niepełnoletni młody człowiek (jeżeli w terminach zalicza lata nauki) w pełni podlega władzy rodzicielskiej. Takich prawnych możliwości rodzice już nie będą mieli, gdy dziecko skończy osiemnasty rok życia.
A teraz sprawdźmy to na własnych przykładach.
Niech każdy z czytelników , który ma dzieci, zarówno dorosłe jak i pod swoją władzą rodzicielska, spojrzy wstecz, jak to było z wychowaniem i nauką mojego dziecka (dzieci) i samokrytycznie odpowie sobie na dwa pytania:
„ Czy jako rodzice ( rodzic samodzielnie wychowujący) dobrze wychowaliśmy / wychowałam/łem/ dziecko, lub aktualnie dobrze wychowuję?
I drugie:
„ Czy odpowiednio wykształciliśmy/ wykształciłam/łem/?
Porównajmy nasze działania z przedstawionymi wyżej tezami w zakresie wychowania i wykształcenia, które mogą stworzyć podstawy szczęścia rodzicom i samym dzieciom.
Gratuluję tym z Was, którzy mogą czuć się szczęśliwymi z dobrego wychowania i odpowiedniego wykształcenia dziecka/dzieci/.
Tym, którzy dostrzegają swoje błędy, a są w trakcie wychowywania, życzę by spróbowali skorygować swoje działania, bo po ich usamodzielnieniu, będzie im brakować takich możliwości i szczęścia z dobrego wychowania i odpowiedniego wykształcenia dziecka/dzieci/.
• • •
Mamy 5 najważniejszych wartości do szczęścia za sobą.
Miłość, małżeństwo-stały związek partnerski, dziecko, jego wychowanie i wykształcenie, oraz rodzinę.
Do pełni szczęścia konieczna jest szósta:
„PRACA ZAWODOWA”
Co zatem trzeba aby osiągnąć szczęście z pracy zawodowej i to na przestrzeni całego życia?
A może duże pieniądze przez tyle lat pracy? Majątek, oszczędności, lokata w banku lub inne bogactwo? Milionerzy, a nawet miliarderzy twierdzą że nie!
Więc co daje prawdziwe szczęście z pracy całego życia?
Aż trudno uwierzyć!
Prawdziwe szczęście z pracy zawodowej całego życia daje….
„ SATYSKAKCJA Z PRACY ”
– czyli wielkie zadowolenie z solidnej, uczciwej, czasem ciężkiej lub trudnej pracy, przez całe życie!
Satysfakcję z pracy zawodowej możemy i powinniśmy oceniać na każdym etapie swojego życia, po to aby móc kształtować swoją karierę zawodową. To ona wpływa w istotny sposób na wszystkie najważniejsze wartości budujące szczęście każdego z nas. Na miłość, na związek małżeński, na wychowanie i kształcenie dzieci, na szczęście rodzinne.
Dla ułatwienia samooceny satysfakcji z pracy podam przykładowo:
Jakie czynniki w przebiegu pracy zawodowej wpływają i kształtują stopień zadowolenia z pracy?!
1 . Posiadane kwalifikacje zawodowe, odpowiadające osobistym ambicjom, aspiracjom, no i marzeniom;
2. Odpowiednie wynagrodzenie, adekwatne do rodzaju wykonywanej pracy i należytego wykonywania;
3. Atmosfera w pracy i otoczenie;
4. Warunki pracy, bezpieczeństwo i higiena, świadczenia socjalne i mieszkaniowe, uznanie pracodawcy i gratyfikacje poza materialne,
5. Możliwość rozwoju zawodowego, awanse i sukcesy zawodowe
6. Stabilizacja zawodowa, pewność zatrudnienia.
Jeżeli dokonałaś/łeś/ porównania tych czynników wpływających na satysfakcję z pracy zawodowej, a jesteś jeszcze na etapie pracy, to już wiesz czego brakuje Ci do pełni szczęścia gdy chodzi o pracę. Nie pozostaje Ci zatem nic innego jak :
A -Dokonać odpowiednich zmian w swoim życiu zawodowym i osobistym na rzecz osiągnięcia pełnego zadowolenia, materialnego i poza materialnego, z pracy zawodowej, mając na względzie wskazane przykładowo przesłanki.
B – Pogodzić się z faktem braku pełnej satysfakcji z pracy do szczęścia, gdy uznasz, że nie jest już możliwe spełnienie kryteriów (jak wyżej) w Twoim przypadku, lub
C – Jeżeli masz jeszcze możliwości oddziaływania wychowawczego na własne dzieci, to możesz, na własnym przykładzie i swoich błędach, ustrzec je lub pomóc w osiągnięciu przez nie satysfakcji z pracy i kariery zawodowej, wiedząc, że jest ona niezbędna do ich szczęścia.
I tak doszliśmy do siódmej – ostatniej z najważniejszych wartości dających możliwość osiągnięcia prawdziwego szczęścia, o której na ogół mało się mówi, dyskutuje i pisze. Jest to:
„ SAMOREALIZACJA „
To klamra spinająca sześć wcześniej pokazanych najważniejszych wartości koniecznych do osiągnięcia prawdziwego szczęścia.
Jest ona niezwykle ważna dla człowieka, który wytrwale dąży do osiągnięcia swojego prawdziwego szczęścia.
„SAMOREALIZACJA to dążenie do spełnienia marzeń, pragnień, ambicji i aspiracji, czyli potrzeb wyższego rzędu w hierarchii potrzeb człowieka. A także efekt i szczęśliwe ukoronowanie pełni dobrego i twórczego życia „
(Patrz piramida potrzeb wg teorii Abrahama Maslowa).
Każdy z nas od dzieciństwa, poznając życie, odkrywa swoje pierwsze marzenia, z „bajek”, książek, filmów, opowieści. Z czasem stają się one coraz bardziej trwalsze i mogą stanowić nasz sens i cel do osiągnięcia w całym życiu. Mogą to być marzenia, pragnienia, aspiracje do spełnienia na gruncie zawodowym, na przykład: chcę być lekarzem, nauczycielem, prawnikiem, żołnierzem, muzykiem, i.t.p. Bardzo często są to marzenia o bogactwie i dobrobycie, które z upływem czasu konkretyzują się, na przykład: chcę mieć dom z pięknym ogrodem, ładny i szybki samochód, żaglówkę… Prawie każdy marzy o prawdziwej miłości, dobrym mężu, żonie, o posiadaniu dzieci i o szczęśliwej rodzinie. A jeszcze inni o podróżowaniu i zwiedzaniu świata, historycznie czy geograficznie ciekawych miejsc. Są wśród nas i tacy, którzy mają większe aspiracje i ambicje, i najczęściej skrycie marzą aby być znanym, poważanym, sławnym człowiekiem, na przykład pisarzem, aktorem, piosenkarzem lub innym artystą czy twórcą.
A Ty, drogi czytelniku, czy spełniłeś swoje marzenia by osiągnąć ten element szczęścia w ramach samorealizacji. Czy właśnie tego brakuje Ci do pełni Twojego prawdziwego szczęścia?
• • •
I tak oto poznaliśmy siedem najważniejszych wartości życiowych, które – moim zdaniem -po spełnieniu, mogą uczynić człowieka rzeczywiście w pełni szczęśliwym.
Czy każdy z nas może osiągnąć taki wzorzec, ideał szczęścia ?
Kiedy przez kilka lat zbierałem materiały do napisania książki o prawdziwym szczęściu, między innymi szukałem takich ludzi, którzy mogliby naprawdę pochwalić się swoim prawdziwym szczęściem. Każdy widział je na swój sposób, ale zawsze wymieniali jako najważniejsze te wartości:
MIŁOŚĆ;
MAŁŻEŃSTWO – STAŁY ZWIĄZEK PARTNERSKI;
DZIECKO;
JEGO WYCHOWANIE, w tym WYKSZTAŁCENIE;
RODZINA;
PRACA ZAWODOWA;
SAMOREALIZACJA.
„Sensem i celem życia każdego człowieka jest jego prawdziwe szczęście, a osiągnąć je można świadomie i wytrwale dążąc do spełnienia tych wartości „.
Bronisław czerwiec 2024 r